Maria Weronika Kmoch O pierwszymkościele w Jednorożcu i miejscowej filii parafii Chorzele /1862–1915/ s. 78-79, „Rocznik Przasnyski”, 3 (2016), tak pisze o ks. Walentym Tercjaku
Ks. W. Tercjak urodził się w 1826 r. Do zakonu bernardynów wstąpił w 1845 r., wyświęcono go sześć lat później. Przebywał też w klasztorze w Górze Kalwarii.
W latach 1863–1864 w Kole sprawował urząd gwardiana klasztoru.
Władze carskie zarzucały mu, że publicznie wyrażał sympatie wobec powstania. Wsławił się bohaterską postawą w bitwie pod Kołem 6 V 1863 r., kiedy klasztor pełnił funkcję lazaretu. Po kasacie zakonu rozpoczął starania o tzw. „uwolnienie od życia zakonnego”, co tłumaczył stanem zdrowia. Po otrzymaniu pozwolenia zamieszkał u rodziny w Ostrołęce. Czasowo pomagał w obsłudze kościoła pobernardyńskiego rektorowi, Antoniemu Spirze.
W dniu 18 XI 1873 r. został mianowany wikariuszem w Rzekuniu. W 1875 r. przeniesiono go na wikariat w w Kadzidle. Posługiwał też w kaplicy w Dąbrówce. W latach 1876 –1881 był wikariuszem parafii Chorzele przebywającym w Jednorożcu. Wiadomo, że w dniu 26 IV 1878 r., podczas sumy dzień po pogrzebie ks. Grzegorza Budnego, proboszcza przasnyskiej fary i dziekana dekanatu przasnyskiego, wygłosił okolicznościowe kazanie. W dniu 21 VIII 1881 r. został przeniesiony na administratorstwo parafii Nowa Wieś, gdzie odnowił kościół i zabudowania plebańskie. Zmarł podczas leczenia w szpitalu w Ostrołęce w dniu 18.01. 1888 r. Nie sekularyzował się i nie zmienił habitu na sutannę.
