Różaniec. Pełna Modlitwa Różańcowa składa się z czterech części – czyli czterech całych fizycznych różańców ! Modlitwa Różańcowa stanowi swego rodzaju streszczenie Ewangelii i składa się z czterech części opisujących wydarzenia z życia Jezusa i Maryi. Spytasz jak to zrobić? Oto sposób: uczyń znak Krzyża i odmów Skład Apostolski,(Wierze w Boga Ojca…) następnie jedno Ojcze nasz, oraz trzy Zdrowaś Maryjo. W dalszej kolejności odmów jedno Chwała Ojcu. Po tym wstępie przechodzimy do części głównej. Wymieniamy pierwszą tajemnicę i odmawiamy „Ojcze nasz”, następnie dziesięć „Zdrowaś Maryjo” i jedno „Chwała Ojcu”. Wymieniamy drugą tajemnicę i odmawiamy „Ojcze nasz”, dziesięć „Zdrowaś Maryjo” i jedno „Chwała Ojcu”. I tak kolejno wszystkie pięć tajemnic z danej części.
Różaniec jest niezwykle popularną i starą modlitwą. „Różaniec” jako forma modlitwy nie powstał w Kościele katolickim, ale pochodzi jeszcze z czasów przedchrześcijańskich. Słynny archeolog Austin Layard odkrył w 1849 r. wśród ruin starożytnej Niniwy posążek kobiety trzymającej w ręku coś, co przypominało różaniec.Posążek pochodził z VIII lub nawet IX w. przed Chrystusem. Sznurki z nanizanymi paciorkami służące do modlitwy stosowali w Azji wyznawcy Wisznu, Siwy i Buddy, a w Syrii i północnej Afryce nawet mahometanie. Jeśli zaś chodzi o chrześcijaństwo, wiemy, że pierwsi wyznawcy Chrystusa dla łatwiejszego zapamiętania wyznaczonych pacierzy liczyli je najpierw na palcach, a potem posługiwali się kamykami. Później zaczęto używać sznurków z węzłami lub z nanizanymi kawałkami drewna. Taki różaniec prawdopodobnie posiadał św. Pachomiusz, który żył w IV w., św. Benedykt z Nursji, którego data śmierci przypada w 547 r. Kiedy powstały pierwsze zakony, kapłani byli zobowiązani do codziennego odmawiania 150 psalmów. Bracia zastępowali je odmawianiem takiej samej liczby modlitwy „Ojcze nasz”, a później dodawano jeszcze „Pozdrowienie Anielskie”.
„W pobożności – tak samo jak w miłości – nie przykrzy się częste powtarzanie tych samych słów, gdyż ogień miłości, która nas rozpala, sprawia, że zawsze zawierają coś nowego”. — Pius XI.
Żywy Różaniec – to wspólnota ludzi, licząca co najmniej 20 osób, którzy codziennie przez miesiąc odmawiają Różaniec – jedna osoba jedną tajemnicę. Te wspólnoty często nazywane są różami. Pierwszą założyła w 1826 r., w Lyonie Sługa Boża Paulina Maria Jaricot. Stwierdziła ona, że świeckim bardzo trudno jest odmawiać codziennie całą cząstkę Różańca, ale nawet człowiek zapracowany może odmówić jedną dziesiątkę. W niektórych parafiach na początku każdego miesiąca podawane są intencje, w których dana wspólnota będzie się modlić. Koła Żywego Różańca wielbią Maryję także i u nas. Pierwsze niedziele miesiąca gromadzą się one na wspólnej modlitwie. Różaniec także obecny jest w życiu każdej z wiosek parafii, gdyż w każdą niedzielę, przed Eucharystią o godz. 9.00, poszczególna wioska gromadzi się na odmawianiu Różańca w świątyni parafialnej.
