W Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego znajduje się rękopis nr 228, datowany na pierwszą połowę XIX wieku, ukazujący obraz Puszczy Zielonej z tego okresu. Nieznany autor rękopisu pisze o wycięciu lasów, wielkich rozlewiskach wód zalewających pola i łąk. Wspomina o wielkich wydmach, których piasek zasypuje oczy. Chwali troskę rządu o obsadzanie wydm, bez którego okoliczne pola stałyby się “morzem piaszczystym”. Wspomina także o licznych błotnistych łąkach i poszukiwaniu bursztynu. Kilka też zdań poświęca charakterystyce tutejszej ludności. Według auyora Kurpie – mężczyźni to próżniacy o chudych, śniadych twarzach..Kurpianki zaś są urodziwe i gospodarne w domu. W zimie tkają z lnu piękne płótna i wełniane samodziały na sukmany dla mężczyzn. Uważa także, że dawniej lud kurpiowski był bardziej pobożny, przyjazny, towarzyski i uczynny. Na dowód tego, iż w Puszczy mieszka także szlachta wymienia nazwiska Małachowskich i Zamoyskich”.
